Απορία και θλίψη για το νέο γράμμα του σ.Ν. Μπογιόπουλου.

Του Ντ΄Αρτανιάν  

Μετά από ένα γράμμα σκληρής κριτικής προς την ηγεσία του ΚΚΕ , όπου μάλιστα κατονόμαζε προσωπικά την ίδια τη Γενική Γραμματέα του Κόμματος, ο σ.  δημοσίευσε μια επιστολή που μόνο ερωτηματικά μπορεί να προκαλέσει . Και ενώ μας έχει συνηθίσει να γράφει και να κατανομάζει πάντα με το όνομά τους τα πράγματα, στην συγκεκριμένη επιστολή μάλλον μας  αιφνιδιάζει αρνητικά: αόριστοι υπαινιγμοί και ένας υπερβολικός(για να είναι ειλικρινής)κομματικός πατριωτισμός .

Αλήθεια , ποιοι είναι αυτοί που «…νομίζουν ότι μπορούν να παρέμβουν στα εσωτερικά του ΚΚΕ από την «πίσω πόρτα». Ονόματα θέλουμε να ακούσουμε. Όχι να συνάγουμε αυθαίρετα συμπεράσματα. Και αφού ακούσουμε ονόματα να ακούσουμε και επιχειρήματα. Εκτός και εάν κάποιοι(και ανάμεσα τους και ο σ.Ν.Μπογιόπουλος ) θεωρούν ότι το ΚΚΕ είναι ένα κλειστό σύστημα , όπου δικαίωμα κριτικής σε αυτό έχουν μόνο τα κομματικά μέλη.

«Ούτε τους πεθαμένους, ούτε τους ζωντανούς του ΚΚΕ τούς επιτρέπουμε να μας πιάνουν στο στόμα τους. Κι όταν καταχρηστικά το διαπράττουν, ματαιοπονούν, αν νομίζουν ότι μπορούν να μας λερώσουν.» Αλήθεια, εάν κάποιος θελήσει να ασκήσει κριτική σε κάποιο στέλεχος του ΚΚΕ , από πού πρέπει να ζητήσει την άδεια; Και εάν κάποιος διαφωνεί , ας πούμε τυχαίο παράδειγμα, με την ανάλυση στον δεύτερο τόμο της ιστορίας του ΚΚΕ, από πού θα πρέπει να πάρει την άδεια για να μιλήσει για την ιστορία του κινήματος τότε, χωρίς να αναφερθεί(«να πιάσει στο στόμα του»)τους πεθαμένους;

Αλήθεια πιστεύει ο σ.Ν.Μπογιόπουλος, ότι  το μονοπώλιο του καημού για τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό στην Ελλάδα , τον έχουν μόνο τα μέλη ή , καλύτερα τα στελέχη του ΚΚΕ; Κανείς άλλος; Και πότε το κέρδισαν αυτό το μονοπώλιο άραγε; Όταν χειροκροτούσαμε τον Μ. Γκορμπατσώφ επειδή η ηγεσία μας τον θεωρούσε μεγάλη ελπίδα για την ανανέωση του σοσιαλισμού;

Εκεί όμως όπου τα ερωτηματικά για αγγίζουν οριακά σημεία είναι όταν περιγράφει όσους, εκτός Κόματος, ασκούν κριτική στο Κόμμα  «…έχουν συνηθίσει να ζουν και να σκέφτονται με τους κανόνες της ίντριγκας, του μιντιακού παρασιτισμού, της υποκρισίας, του καιροσκοπισμού, της καμαρίλας, της κομματικής ψευτοδημοκρατίας…».

Ποιο καλόπιστο μέλος του Κόμματος δεν αναγνωρίζει σε αυτή την περιγραφή , κάτι από τους διαδρόμους του Περισσού, όπου έτη πολλά τώρα ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός έχει μετατραπεί σε καρικατούρα και τα κριτήρια ανάδειξης στελεχών , σε φίλτρα ελέγχου και πειθάρχησης;

Αντιλήψεις που θέλουν να παρουσιάζουν το Κόμμα σαν ένα φρούριο που βάλλεται από παντού και άρα όποιος ασκεί κριτική είναι ή ύποπτος ή …ύποπτος , βολεύουν την κομματική ηγεσία να περάσει αλώβητη το βράχο της σκληρής κριτικής που δέχεται όχι μόνο από εκατοντάδες μέλη , αλλά και από τους χιλιάδες οπαδούς και ψηφοφόρους μας.

Ενότητα , ενότητα και πάλι ενότητα , μαζί με διάλογο και ανοιχτή συντροφική κριτική είναι ο μόνος δρόμος σήμερα!

Ο ΣΤΑΘΑΚΗΣ ΣΤΟ ΛΟΜΠΙ ΤΟΥ ΕΥΡΩ , Ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΣΤΟ ΛΟΜΠΙ ΤΩΝ ΕΓΓΛΕΖΩΝ ΚΑΙ Ο ΜΑΪΛΗΣ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ.

Tο δίλημμα εντός-εκτός Ευρώ, σύμφωνα με την ηγεσία του ΚΚΕ είναι ένα εκβιαστικό δίλημμα και γεννάει αυταπάτες στο λαό και την εργατική τάξη.

Για παράδειγμα, στον εκβιασμό που έθεσε το Eurogroup στην Κύπρο, για την αποδοχή ή όχι της πρότασης, με την απειλή της διακοπής της ρευστότητας και της άτακτης χρεοκοπίας τι θα έπρεπε να απαντήσει η κυπριακή κυβέρνηση; Το ερώτημα είναι συγκεκριμένο, αλλά μάλλον η ηγεσία του Κόμματος έχει ξεχάσει να απαντάει σε συγκεκριμένα ερωτήματα. Για το ΚΚΕ η πολιτική δεν γίνεται σε πραγματικό χρόνο και σε πραγματικά προβλήματα-διλήμματα. Εκτός αν η ευρωζώνη, το πιο προχωρημένο οικονομικό-θεσμικό αλλά και πολιτικό κεκτημένο της Ε.Ε. δεν είναι πραγματικό πρόβλημα και ζητούμενο

Τώρα μάλιστα με την «αλληλεξάρτηση» Ελλάδας και Γερμανίας, το δίλημμα εντός ή εκτός Ε.Ε. όντως μπορεί να λυθεί μόνο από την Λαϊκή Εξουσία!  . Ιμπεριαλιστική κυριαρχία της Γερμανίας; Ανισόμετρη ανάπτυξη εντός ευρωζώνης ; Όσα ανέδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο η πραγματικότητα το τελευταίο δεκαήμερο, δεν υπάρχουν για το παράλληλο σύμπαν της ηγεσίας  του ΚΚΕ. Αυτό που καταλαβαίνει και ο πιο «αγράμματος»(για να θυμηθούμε και τον απαράδεκτο αφορισμό της Γ.Γ.), ότι η Γερμανική αστική τάξη κυριαρχεί στην Ε.Ε. και προσπαθεί να την μετατρέψει σε εσωτερική οικονομική αυλή της, δεν υπάρχει για την ηγεσία του Κόμματος, ούτε εκπορεύονται συγκεκριμένα πολιτικά καθήκοντα από αυτή την ανάλυση!!  

Εκεί όμως που η απόσπαση από την πραγματικότητα αρχίζει και αποκτά στοιχεία θεάτρου του παραλόγου , είναι στην ανακάλυψη από μέρους της ηγεσίας του ΚΚΕ , τμήματος της αστικής τάξης της χώρας , που επιθυμεί την έξοδο από το ευρώ. Ποιο είναι αυτό το τμήμα; Ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι το αποτελούν; Πως εκφράζεται πολιτικά; Η απάντηση είναι έτοιμη: αφού πετάνε τη μπάλα στην εξέδρα και κλείνουν πονηρά το μάτι , σου υποδεικνύουν το…ΣΥΡΙΖΑ. Ναι , σύμφωνα με την ηγεσία του Κόμματος, το «λόμπι της δραχμής» εκπροσωπείται από το κόμμα εκείνο που η ηγεσία του είναι πιο φιλοευρωπαϊκή και από τον καημένο τον Βενιζέλο. Λόμπι της δραχμής ο Σταθάκης και ο Μηλιός!!!  Αλλά ας δεχτούμε όλα αυτά τα συνομωσιολαγνεικά παραμύθια της ηγεσίας και ας υποθέσουμε ότι όντως υπάρχει ισχυρό κομμάτι της αστικής τάξης της Ελλάδας κατά του Ευρώ. Ε, και; Από πότε οι κομμουνιστές καθόριζαν τη στάση τους με τέτοιο τρόπο; Το 1940 υπήρχε ισχυρή μερίδα της αστικής τάξης της χώρας που ήθελε τον πόλεμο με την Ιταλία και ισχυρό που δεν τον ήθελε. Τι έπρεπε να πεί το κόμμα τότε; Ή μήπως η ηγεσία του Κόμματος υπονοεί ότι ο Ζαχαριάδης ανήκε στο «λόμπι των Εγγλέζων»;;;

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 55 ΜΕΛΩΝ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ

Αναβολή-τώρα- του 19ου Συνεδρίου

Κείμενο προβληματισμού 55 μελών και στελεχών του ΚΚΕ

  Με έκπληξη χιλιάδες μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ, παρατηρούν την εξέλιξη του προσυνεδριακού διαλόγου. Η κατάσταση στο Κόμμα θυμίζει ολοένα και περισσότερο τη περίοδο 1928-31: διαλυτισμός και φραξιονισμός χωρίς αρχές.

Τα τελευταία χρόνια, η ίδια η ηγεσία έχει προχωρήσει σε σταδιακή «διολίσθηση» του ίδιου του Προγράμματος το οποίο κλήθηκε να υπηρετήσει από θέση ευθύνης. Αυτό το αναντίρρητο γεγονός αποτελεί τη μεγαλύτερη φραξιονιστική παραδοξότητα στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας.

Από την άλλη, η ομοιότητα των κειμένων που υπερασπίζονται το Πρόγραμμα του 15^ου Συνεδρίου αποδεικνύει ότι υπάρχει, τουλάχιστον ένα, παράλληλο καθοδηγητικό κέντρο.

Η εσωκομματική δημοκρατία έχει μετατραπεί σε , δια μέσου του διαδικτυακού χώρου, άγονη αντιπαράθεση , που πολλές φορές ξεπερνάει κάθε όριο συντροφικής κριτικής. Η αλλαγή του καταστατικού αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την φραξιονιστική διαπάλη.

Η οικοδόμηση πολιτικών συμμαχιών πάνω στην αντίθεση καπιταλισμός-σοσιαλισμός , η εξαφάνιση κάθε αντιιμπεριαλιστικού στόχου , η αντικατάσταση της έννοιας της εξάρτησης με το αντιεπιστημονικό σχήμα της πυραμοειδούς αλληλεξάρτησης, δεν αποτελούν απλά αναθεώρηση των χαρακτηριστικών του Κόμματος , αλλά συνολική του μεταμόρφωση και μετατόπιση σε διαφορετικό, ιστορικά, πολιτικο-ιδεολογικό ρεύμα.

Ο δρόμος του φραξιονισμού και της μετάλλαξης καθιστούν ορατό το κίνδυνο μιας νέας διάσπασης και της παραπέρα περιθωριοποίησης του Κόμματος.

Απαιτούμαι την αναβολή του 19^ου Συνεδρίου. Ένα Συνέδριο που θα διεξαχθεί μέσα σε ένα τέτοιο κρίσιμο τοπίο για την εργατική τάξη και το λαό , δε μπορεί να είναι ένα Συνέδριο παρασκηνίων, προγραφών και καθορισμένων συσχετισμών.

Καλούμε τα μέλη και τους οπαδούς του ΚΚΕ να διεκδικήσουν η Κεντρική Επιτροπή να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να διορίσει ένα νέο Π.Γ. με νεότερα αλλά και παλαιότερα στελέχη, που δεν θα έχουν εμπλακεί άμεσα στη φραξιονιστική διαπάλη, θα έχουν αναγνωρισμένο εσωκομματικό κύρος και θα μπορούν να εγγυηθούν,  αφ ενός την ακύρωση της μετάλλαξης του Κόμματος , όσο και την ομαλή εσωκομματική λειτουργία του μέχρι το Συνέδριο.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΚΚΕ, ΚΟΜΜΑ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΘΥΣΙΩΝ.